over mij

I am your cheerleader

Stel je voor dat je kan doen wat je écht wilt. Dat je je tijd op jouw manier kan indelen. Dat je de kwaliteit kan leveren die je wil, en dat je dingen niet met de “franse slag” doet. Dat je nee kan zeggen zonder je schuldig te voelen. Dat je rust in je hoofd hebt. Dat je overzicht hebt over je taken.

Hi, ik ben Wanja. En ik moedig creatievelingen aan die plannen een uitdaging vinden. Zodat jij moeiteloos je tijd in kan delen.

Hoe? Door jou keuzes te leren maken. Waardoor je weet waarom je iets wel (of niet) doet. Zodat jij kan bepalen waar jou tijd en energie naar toe gaat.

Wacht even, las ik dat nou goed: aanmoedigen? Ja, ik ben jouw grootste cheerleader (iemand moet het doen, nietwaar?). Ongetwijfeld heb je stiekem gedacht het het “stom” is dat je niet kan plannen. En zeg je honderd keer per dag sorry. En voel je dat iedereen het heel vervelend vindt als je te laat komt. Of een afspraak vergeet. Natuurlijk, ik vind dat ook niet leuk. Maar ik heb er geen waardeoordeel over! Je bent wie je bent, en jij wil dat je kan plannen. Woohoo you! Dus kom te laat, dan heb je meteen een praktijkvoorbeeld om te bespreken. 🙂

Snap jij je agenda?

Op de lagere school kreeg ik in het laatste jaar een boekje dat verdeeld was in 6 blokken van 6 weken (heel montessoriaans). Daarin kon de juf opschrijven wat we in die periode moesten doen. Wanneer je taakje af was mocht je het vakje inkleuren. Op een heel speelse wijze werden we klaargestoomd voor ons brugpieperjaar waar een agenda verplicht was.

Dat blokkenboekje snapte ik. De agenda niet. En ik hoor je denken: “HOE kan ik een agenda nou niet snappen?”

Heel simpel. Want net als jij heb ik heel veel agenda’s versleten. Met afspraken. En deadlines. Maar wat ik daarvoor moest doen? Dat stond op tig to do lijstjes. Verspreid over mijn hoofd, bureau en excell sheets. Had ik maar geweten dat ik me al die tijd heb aangepast aan een manier van plannen die voor mij niet werkt.

Ik kon nergens kwijt wat ik allemaal moest doen. Ja, je kan er in zetten wanneer een afspraak of een deadline is, maar niet al je je deelstappen. Dus wat je voor een proefwerk moet leren en wanneer je dat moet leren. Waar laat je dat in een agenda? Dus dat moest ik allemaal onthouden.

In de jaren daarna heb ik enorm geworsteld met agenda’s. Ik heb een moeder die van nature georganiseerd is en die snapt nooit waar ik het over heb als ik zeg dat ik echt wel kan plannen, maar niet met een agenda.

En ineens ging bij mij een lampje branden. Iedereen plant op zijn of haar eigen wijze! Op school leer je één manier (een agenda) en daar moet je het dan maar mee doen. Of je dat nou kan of niet. En wat gebeurt er dan? Dan ga je dingen zeggen als “ik kan niet plannen” of “ik ben zo chaotisch”. Je probeert je aan te passen aan een systeem dan voor Jou. Niet. Werkt.

Toen ik dat inzag, wilde ik niets liever dan anderen helpen hún manier van plannen te ontdekken. Zonder tig to do lijstjes. Want het leven is zo veel leuker met een hoofd waar overvloedig ruimte is voor mooie herinneringen en nieuwe bruisende ideeën!

Plannen is het tackelen van beren op de weg

Daar stond ik dan. In de Beurs van Berlage. Rondom mij zaten mensen aan tafeltjes te kijken naar de tangodansers uit alle werelddelen, te luisteren naar een orkest of te wachten tot ze gevraagd werden voor een dans. Iedereen was vrolijk. En ik stond te genieten. Want hiervoor had ik mij een paar maanden uit de naad gewerkt. Om een zodanige planning te maken dat dit een topavond werd.

Het zal 2005 geweest zijn toen ik naar voren werd geschoven als productieleider van een klein tango festival. Blijkbaar deed ik dat goed, want het jaar daarop deed ik dit voor Tangomagia. Het grootste argentijnse tango festival van Europa. 5 Dagen feest. 4000 bezoekers. 3 Orkestjes. 8 Verschillende locaties. Elke dag 2 danssalons. Workshops. De hele mikmak. Al die mensen moeten eten, slapen, naar locaties komen etc. etc. Daar ligt best een stukje planning.

Ik maakte waterdichte planningen. En op de dag dat het festival losbarstte grapte ik altijd lachend dat het nu tijd was om al die roosters in de prullenbak te gooien. Want een planning loopt altijd anders. Maar wat overblijft is het frame. De hel kan bij wijze van spreken losbarsten (ooit meegemaakt dat een optredend danspaar ingesneeuwd is in Moskou terwijl ze nú, ja NU, op moeten treden?).

Tijd creeëren

Wat ik onbedoeld creëerde was tijd. Omdat ik van te voren had bedacht wat ik moest doen en hoe lang dat duurde, hoefde ik daar op het moment zelf niet meer over na te denken. En nadenken (onthouden trouwens ook) kost tijd. Het is doodvermoeiend om steeds te onthouden dat je over 5 minuten bij je volgende afspraak moet zijn, terwijl er iemand een verhaal tegen je houd over het feit dat je nu een brandje moet blussen. Want terwijl je met het brandje bezig bent, weet je ook dat die volgende afspraak op jou zit te wachten. En ben je ook niet echt met volledige aandacht bij dat brandje.

Hoe ik dan tijd creëer? Door een keuze te maken. Ik bedenk wat er moet er gebeuren om mijzelf ruimte en aandacht te geven. Door bijvoorbeeld aan de brandjesstichter te vragen of het nu opgelost moet worden of dat het ook kan wachten totdat je tijd hebt. Zo kan ik twee mensen tegelijk tevreden houden: met volle aandacht en zonder schuldgevoel.

En ja, ik vind het soms nog steeds moeilijk om nee te zeggen.

Maar wat ik er voor terug krijg is rust in mijn hoofd. En baas over mijn tijd.

MISSIE

Ik hou ervan als mensen na 3 sessies met hun baas om de tafel zijn gaan zitten en te zeggen dat het zo niet langer kan. Daar heb je lef voor nodig hoor. Dat ze eerst met het ongrijpbare gevoel “ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen” zitten. Vervolgens exact weten waar hun tijd naar toe gaat. En daarmee hun baas kunnen overtuigen dat het zo niet langer kan. Omdat ze tastbare gegevens hebben waar ze iemand mee kunnen overtuigen.

VOORDELEN

Plannen is keuzes maken, daar heb je lef voor nodig

Om die eerste keer nee te zeggen.

Om die eerst keer te zeggen dat jou iets niet gaat lukken.

Om die eerste keer te kiezen voor jezelf.

Die eerste keer? Daar is lef voor nodig.

Lef in de zin van, je moet het maar durven. Maar ook l.e.f.: liefde en focus. Liefde voor jezelf. Focus op wat jij belangrijk vindt.

Een traject met een planningscoach is meer dan leren plannen. Je gaat leren om keuzes te maken. Maar ook om jouw diepste droomdoelen in je leven te ontdekken. En daar een plan op los te laten.

But what if I fall? Oh, but my darling, what if you fly?

Erin Hanson

WAT KAN JE VAN MIJ VERWACHTEN

“Je moet gewoon een agenda bijhouden. En je moet wat beter op de tijd letten.” Dat zijn de adviezen van de “born organized”. Maar die hebben makkelijk praten. Zij kunnen van nature goed plannen. En begrijpen niet dat anderen dat niet kunnen.

Wat ik merk is dat veel coaches zich onvoldoende realiseren dat niet iedereen kan plannen. “Je moet rustiger aandoen, tijd voor jezelf nemen”. Hartstikke leuk. Je doet het rustiger aan, maar de taken die je daardoor laat liggen stapelen zich op. Resultaat: stress.

Plannen is een vaardigheid die je kan leren. Een vaardigheid die jou helpt het rustiger aan te kunnen doen. Dat taken gedaan worden. Resultaat: rust.

Als planningscoach help ik jou met een duurzame verandering: je wordt niet meer beheerst door je agenda, maar jij wordt de heerser van jouw plan!

ik wil heerser van mijn plan worden

FUN FACTS

Op 4 januari 2021 word ik 50. Al jaren vier ik mijn verjaardag heel sober. Maar met 50 wilde ik flink uitpakken. Komt er potjandorie een coronacrisis de boel verstjeren.

En wie jarig is trakteert. Daarom deel ik alvast als cadeau’tje 50 funfacts over mij.

Ik ben dol op koken en bakken. Momenteel stort ik me helemaal op de Japanse keuken.
Als ik niet weet hoe iets moet, zoek en probeer ik net zolang tot het lukt.
De liefde voor het schaap. Vaak ben ik ook in mijn vilt atelier te vinden. Lekker met mijn handjes in de ruwe wol. Schapen op de weg tijdens een wandel of fietstocht zijn een groot geluk.
Stofzuigen? Ik heb er echt een hekel aan. Maar met een kat én een stiefzoon met een huisstofmijtallergie doe ik het vaker dan me lief is.
Wil heel graag kunnen jongleren. Zo gaaf om te zien als een jongleur 5 ballen in de lucht houdt en tegelijkertijd aan het fietsen is op een éénwieler. Al verschillende keren ben ik begonnen om het te leren, maar die ballen. Blijven. Vallen.
Mijn richtingsgevoel in een stad is rampzalig. Bij het verlaten van een winkel of huis kan ik rustig 10 meter teruglopen zonder te merken dat ik daar net geweest ben.
Voor aubergine, kaaskroketjes of een bruine boterham met roomboter en haring kan je me wakker maken.
Schoenen met hoge hakken vind ik de mooiste schoenen. Helaas kan ik er absoluut niet op lopen.
Elke twee jaar krijg ik ineens zin om weer de hele Harry Potter reeks te lezen.
Op de vraag “Wil je …” schijn ik volgens Liev vaak te antwoorden met “Ja. Nee. Weet ik niet. Misschien.”
Kliekjes vind ik het meest afschuwelijke woord dat er bestaat.
Ik heb een voorliefde voor Japanse horror. Maar ook een goeie vampierfilm sla ik niet af.
Van die handige lipjes aan verpakkingen die er voor zouden moeten zorgen dat het pak in één keer open gaat. Nou, niet dus. Zeer ergerlijk
Oorspronkelijk kom ik uit Amsterdam. En ik heb altijd gezegd dat ik alleen voor de liefde deze stad verlaat. Nou, dat is gebeurd. En daarom woon ik in Capelle aan den IJssel.
Co-time stiefmoeder.
Ik ben een echt kattenvrouwtje. Elke kat die mij op straat tegenkomt moet ik aaien en even mee kletsen. Helaas is onze Cookie dit jaar overleden.
Op mijn 16e werd ik al grijs. In de zomer verfde ik het blond en in de herfst rood. Sinds een paar jaar draag ik het naturally grey.
Net als mijn moeder heb ik een tel tic. Ik moet alles tellen. Gelukkig is het niet dwangmatig en gaat het onbewust. Wel heel handig bij het breien…
Ik heb een hekel aan tocht.
Als jong meisje was ik verliefd op het alter ego Bertram Bierenbroodspot van Rob de Nijs (Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen)
Op de middelbare school speelde ik een zusje in de operette Pirates of Penzance. Honderd jaar na dato kan ik die liedjes nog steeds zingen.
Ik heb jarenlang met wedstrijden ballroom dancing meegedaan.
Ik heb geen rijbewijs (en dus ook geen auto).
Ik heb een histamine intolerantie. Lastig. Als ik iets eet waar veel histamine in zit ben 12 uur later aan het niezen en snotteren.
Ik heb nooit de behoefte gehad om kinderen op deze aarde te zetten.
Een appel snij ik altijd in plakjes. Ik bijt nooit een hapje af.
Een avondwandeling in vers gevallen sneeuw maakt mij superblij.
Volgens een vriendin ben ik een echte koffiesnob. Sorry, ik drink nou eenmaal geen slootwater.
Ik eet liever hartig dan zoet. Uitzondering: een reep pure chocolade met amandel en zeezout.
Kamerplanten overleven het niet met mij in de buurt. Stekken, snoeien en zaaien vind ik daarentegen weer geweldig.
Ik vind het heel fijn om met mensen een praatje te maken. Of op straat breeduit naar iemand te lachen en hallo te zeggen.
Ik haat het als dingen niet op hun plek liggen.
Ik heb geen broer of zus.
Sinds 2020 heb ik een helix piercing én een tweede gaatje.
Ik heb dyscalculie. Jij zegt achtentwintig en schrijf gewoon 82. Ik snap werkelijk niets van handigheidjes bij het rekenen. Tjee, wat is er mis met een calculator?
Ik maak liever een wandeling dan een fietstocht.
Ik kan me helemaal verstoppen in een boek. Vroeger kon ik geen afscheid nemen van alle personages, dus begon ik meteen opnieuw als het boek uit was.
Ik praat tegen de dingen. Vooral als ze niet meewerken.
Spinnen vind ik niet de meest plezierigste wezens. Groot of klein, ik noem ze allemaal Aragog.
Mensen die aan het einde van de roltrap stil gaan staan. Waarom?
Ik heb een messenfetisj. Nadeel: als ze net geslepen (of nieuw) zijn, snijd ik me minstens één keer in de vingers…
Ik houd enorm van stilte. Geluid dat ik niet zelf kan reguleren kan me erg onrustig maken. Daarom heb ik altijd oordoppen mee.
Ik kan enorm hangry zijn.
Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid.
Wat ik ook drink, ik steek onbewust eerst een beetje mijn tong uit. Geen idee waarom.
Stamboomonderzoek is waanzinnig leuk!
Paars is mijn lievelingskleur.
Pure chocolademelk met chilipeper, laat de winter maar komen!
Als ik een jongen was geweest hadden mijn ouders me Iwan genoemd. Wat ze niet wisten is dat Wanja een afgeleide vorm van Iwan is.
We hebben al jaren geen wasmiddel meer gekocht: dat maak ik gewoon zelf.
bonus: Ik wil heel graag een reis maken door Japan.

laten we een connectie maken

free stuff

pagina’s

community

Ben jij die creatieve vrouw die op tijd wil komen zonder stress?

Vertel er alles over in de besloten community van facebook.

bedrijfsgegevens

Wanja Meijer
planningscoach.nl

Vondellaan 20
2902 AS, Capelle aan den IJssel
06 – 18292820
hello@planningscoach.nl
maandag t/m vrijdag 9.00 – 16.00 uur
KVK 76253600